Hans Wirsching Iphöfer Julius-Echter-Berg Silvaner

In de jaren zeventig van de vorige eeuw kwam in Duitsland een wetgeving tot stand met een verplichte kwaliteitskeuring en een classificatiesysteem waarin dertien wijnbouwgebieden (Anbaugebiete) werden vastgelegd. De belangrijkste Anbaugebiete zijn kwalitatief gezien: Mosel, Pfalz, Rheingau, Nahe, Mittelrhein en Rheinhessen. Dit betekent overigens zeker niet dat er uit de zeven andere gebieden geen kwaliteitswijnen vandaan komen, hooguit in mindere mate en minder opvallend. Franken is zo’n gebied, de barokke stad Würzburg is de kern van het middelgrote Beierse wijngebied Franken. De meeste wijngaarden van de streek liggen rondom de stad en verspreid langs de rivier Main. Franken kent een landklimaat, dus met warme zomers, een relatief warm najaar en koude (vaak zeer koude) winters. De klimatologische omstandigheden zorgen ervoor dat hier niet de riesling, maar juist de müller-thurgau en de silvaner de meest aangeplante witte druivenrassen zijn. De bodem bestaat in dit gebied grotendeels uit Bontzandsteen, Muschelkalk en Keuper. Dit gecombineerd met een kortere rijpingsperiode zorgt ervoor dat de wijnen uit Franken droog tot zeer strak droog en mineralig zijn. Dit maakt dat met name de wijnen die van Silvaner zijn gemaakt tot de ware specialiteit van Franken gerekend worden. Voor veel wijnliefhebbers staat Franken dan ook synoniem voor silvaner. Wijngaarden die de beste reputatie hebben zijn o.a.: Würzburger Stein, Rödelseer Küchenmeister, Randersackerer Pfülben, Homburger Kallmuth, Escherndorfer Lump en Iphöfer Julius-Echter-Berg.